W środę, 18 sierpnia obchodziliśmy 66 rocznicę wyzwolenia Jasienicy. Dzień ten zapisał się tragicznie na kartach historii naszej miejscowości. W piątkowy poranek 18 sierpnia 1944 roku, który zapowiadał się jak każdy inny dzień, wybuchło tutaj piekło. Wojska radzieckie rozpoczęły zmasowany atak lotniczy i artyleryjski na pozycje niemieckie zlokalizowane w rejonie wału kolejowego, w centrum Jasienicy. Bomby nie omijały domów i gospoarstw. Ponad dwadzieścia osób zginęło tam gdzie stało - w kuchni, na łące, w piwnicy, czy ziemiance. Wielu odniosło ciężkie rany i umierało od nich jeszcze tygodniami.
Wieczny odpoczynek racz im dać Panie!

Tego dnia odprawiona została uroczysta msza święta w intencji poległych. Msza ta miała szczególny charakter dzięki obecności delegacji Ochotniczej Straży Pożarnej w Jasienicy z pocztem sztandarowym, dyrekcji i pocztu sztandarowego Szkoły Podstawowej i Gimnazjum w Jasienicy, zuchów z druhną, przedstawicieli władz lokalnych oraz wszystkich zgromadzonych wiernych.

Podczas mszy odmówiliśmy modlitwę za wszystkich poległych - tych znanych z nazwiska i tych nieznanych. Po nabożeństwie wszyscy udaliśmy się przed kościół, gdzie w czasie ostatnich dni zbudowany został pomnik upamiętniający ofiary II wojny światowej, ze szczególnym uwzględnieniem poległych w skutek wydarzeń z 18 sierpnia 1944 r.

Po krótkiej modlitwie ksiądz proboszcz poświęcił pomnik. Chwilę później przed kamieniem spoczęły wieńce złożone przez przedstawicieli władz oraz stanęły zapalone przez wiernych znicze.

Zapraszamy do wysłuchania homilii wygłoszonej przez księdza proboszcza:

"Każdy człowiek, nawet to dziecko, które się nie urodziło, a śmierć je zastała w łonie matki ma prawo, by ktoś o tym pamiętał i by przestrzegał innych - niech wam się nie zdaje, że wy jesteście bezpieczni. Nasze życie też może dziś jeszcze się skończyć. Nasze życie jeszcze dziś może zostać przerwane. Im się też zdawało, że przeżyli czas okupacji, że już wojska wyzwoleńcze tak blisko. I nagle jeden dzień, kilka godzin - pożoga, bombardowania, strzały... I koniec. Nawet pogrzebów normalnych nie mieli. W księdze zgonów parafii Klembów odnaleźliśmy kilka wpisów z 45 roku. Chowano ich wiele miesięcy potem, jak już życie ich zostało tragicznie przerwane. Nawet na pogrzeb musieli poczekać. Zmarli są cierpliwi. Czekali na pogrzeb i czekali na tę dzisiejszą mszę świętą. Doczekali się kamienia, przy którym, da Bóg nie tylko nasze dzieci, ale i wnuki zatrzymywać się będą i mówić jedni drugim - tak, opowiadała mi matka, tak, dziadek mi opowiadał, że 18 sierpnia 1944 roku, tutaj własnie śmierć ludzi zgarnęła jak żniwiarz kosą. Przerwała ich w połowie ich dni i rzuciła w cień."

{play}images/stories/mp3/66rocznica44_64.mp3{/play}

Zapraszamy do:

• odwiedzenia: naszej galerii.